Deze vier dieren hebben opvallend wrede overlevingsmechanismen

We gedragen ons allemaal wel eens op een bepaalde manier om onze zin te krijgen, ons punt te maken en ‘beter’ te zijn dan onze concurrentie. Oké, de een is een grotere *** dan de ander. Dieren doen niet moeilijk over een beetje gemeen gedrag. In het dierenrijk is tenslotte onderdeel van het spel dat leven heet.

Volgens Darwins evolutietheorie bepaalt natuurlijke selectie uiteindelijk welke soorten organismen overleven en reproduceren. Eten of gegeten worden dus. Deze verdedigings- en overlevingsmechanismen zijn duidelijk terug te zien bij vier deze dieren die je gerust de grootste (en slimste) eikels van het dierenrijk mag noemen.

Vreemde vogels laten opvoeding aan vreemden over

Koevogels zien er onschuldig uit. Niets is minder waar. Het zijn zogenaamde ‘broedparasieten’. Dit betekent dat ze zelf geen nest bouwen maar hun eieren leggen in het nest van andere vogels. Het zijn niet de enige vogels, en zelfs niet de enige dieren, die dit gedrag vertonen. Zo zijn er ook bepaalde vissen die hun eitjes ongemerkt tussen de eitjes van andere vissen onderbrengen.

Zelf de jonge vogeltjes opvoeden? Laat dat maar aan een vreemde over. Tenminste, als de onwetende surrogaatmoeder de eitjes accepteert. Zo is het bekend dat het roodborstje, in wiens nest Koevogels hun eieren vaak leggen, de eieren van een koevogel herkent. In plaats van op het vreemde ei te broeden duwt het roodborstje het ei uit het nest.

Honds alleen: Zeehonden laten jongen alleen

Is er iets schattiger dan een donzige zeehonden puppy? Nee. Zo betoverd als jij bent door dit kleine pluizenbolletje is de moeder van de Zadelrob puppy zeker niet. Ze voedt haar baby in de eerste twee tot drie weken met haar vette moedermelk, waardoor de pup snel aankomt en blubber vormt (het heeft geen blubber bij de geboorte). Heeft de pup een gewicht van zo’n 36 kilo gekregen en genoeg blubber? Dan stopt de moeder met voeden (dit is vaak na een week of twee/drie).

Na de periode van voeden gaat de moeder zelf weer op jacht en laat ze haar puppy achter in de sneeuw en op het ijs. Zij heeft immers honger na die paar weken voeden en zelf niets eten. Daarnaast is het ook hoog tijd opnieuw zwanger te raken. Werk aan de winkel dus. De moeder Zadelrob heeft geen tijd om bij haar pup te blijven; die is zwaar genoeg en redt zich wel. Doei hè!

Nadat de moeder haar pup heeft verlaten en de pup nog niet het water ingaat om zelf te jagen verliest het kleine beestje soms de helft van zijn lichaamsgewicht. De pup blijft dus weerloos achter overleeft het vaak niet door verdrinking of doordat hij verdrukt raakt onder smeltend ijs. Daarnaast zijn deze dieren ook helaas vaak het slachtoffer van stropers.

Deze dieren zijn ook niet zo schattig als je denkt: Panda’s

Volgens het World Wide Fund (WWF) leven er op dit moment nog maar 1864 panda’s in het wild. Een bizar klein aantal. Ondanks het bestaan van verschillende succesvolle fokprogramma’s is de reuzenpanda al jarenlang een bedreigde diersoort. Hun leefomgeving wordt verwoest door de bouw van wegen, mijnen en dammen, ze vallen slachtoffer van stroperij en de bossen bamboe die ze eten gaat dood. Overleven is dus de orde van de dag voor deze diersoort.

Survival of the fittest: dit is de manier waarop een wilde reuzenpanda moeder bepaalt voor welk van haar jongen ze zorgt. In het wild krijgt een reuzenpanda vaak een tweeling. De moeder zorgt vervolgens niet voor beide jongen maar kiest voor de gezondere van de twee en laat de ander achter om te sterven. Dit doet de moeder waarschijnlijk om haar eigen krachten te sparen en om het ene jong een grotere kans van overleven te geven. Dit dus wel ten koste van haar andere piepkleine weerloze baby.

Kindermoord onder dieren

In 2017 deed een groep wetenschappers van de Kyoto University in Japan een opmerkelijke observatie: ze zagen hoe een chimpansee beviel van een baby waarna de baby binnen enkele seconden na de geboorte door een mannetje in de groep werd weggegrist. Nog voordat de moeder de baby in haar handen had gehouden. Het mannetje greep de baby niet om deze te knuffelen maar at het kleintje op. Vrij gruwelijk.

Dat ‘kindermoord’, of infanticide, een ding is onder primaten weten we al sinds de bekende primatoloog en antropoloog Jane Goodall dit in de jaren ’60 en ’70 aan het licht bracht. Waarom apen soms pasgeboren jongen eten? Daar is de wetenschap nog niet helemaal over uit.

De theorie rondom zogenaamde sexial selection is veelbesproken: deze hypothetiseert dat door het doden van de baby de moeders’ ovulatiecyclus weer op gang komt. Deze stopt wanneer de moeder borstvoeding geeft. Doordat dit op gang komt kan ze weer bevrucht worden door de dader. Is er veel concurrentie tussen mannetjes in een groep? Dan kan het doden van een baby dus de strijd zijn over welk mannetje zich reproduceert en welke niet. Een beetje cru? Heel.

Onderwerpen

• dieren
• onderzoek
• wetenschap