[REVIEW] Disney’s The Lion King (2019): nostalgie in een prachtig jasje

Disney lijkt zich, met de komst van verschillende live-action remakes, de komende jaren vooral te richten op oude successen. Na The Jungle Book en Tarzan is het nu de beurt aan The Lion King. Het nostalgische verhaal in een gloednieuw jasje: hoe pakt dat eigenlijk uit? We checkten de film en vertellen het je maar al te graag!

Disney’s The Lion King: bijna legendarisch

Ik denk persoonlijk dat we weinig films als legendarisch kunnen beschouwen, maar The Lion King uit 1994 komt wel heel erg in de buurt. Disney wist destijds, met behulp van fantastische animatie, een prachtig verhaal op het witte doek te zetten. Het verhaal van Simba was dusdanig indrukwekkend dat het 25 jaar later nog steeds verteld wordt. Is het niet in de vorm van een musical, dan is het wel in de vorm van een gloednieuwe film.

Al moeten we wel beseffen dat Jon Favreau’s The Lion King (2019) een keiharde remake is van dat zelfde verhaal. Wie naar de bioscoop gaat om iets nieuws te zien, zal teleurgesteld thuis komen. Maar de persoon die het verhaal nog eens voorgeschoteld wil krijgen, in een gloednieuw jasje, zal zonder twijfel kunnen genieten van deze nieuwe versie. Toch?

Ik ga je precies vertellen of dat nu het geval is of niet.

Disney gaat next-level op animatie-gebied

Ik denk dat wanneer je de trailer van The Lion King hebt gezien, je direct weet wat je te wachten staat in deze film. Het is hetzelfde verhaal, maar dan in een next-level jasje. Disney heeft de klassieke film voorzien van een gloednieuwe CGI stijl en het weet, naar mijn idee, de show te stelen.

The Lion King (2019) heeft mij op het gebied van animatie en beeld constant vast weten te houden. Of het nu het uiterlijk van de dieren is, de omgeving of het oog voor detail: het is simpelweg indrukwekkend te noemen. Ik denk dat ik met alle eerlijkheid durf te zeggen dat ik zulke indrukwekkende visuals niet eerder ben tegen gekomen. Er zaten stiekem een paar shots in de film waarbij ik serieus dacht dat ik naar een natuur-documentaire aan het kijken was. Disney heeft het echt goed voor elkaar.

Al zit er wel een “maar” aan dit hele verhaal. Waar de dieren in de originele film heel veel emoties wisten te tonen, is dat wel iets dat op sommige momenten ontbrak in deze film. We hebben te maken met een live-action variant en de dieren moeten zo realistisch mogelijk overkomen. Ik denk persoonlijk dat dit ontzettend goed gelukt is, al komt dat dus wel met een prijs.

Later deze review zal ik daar nog op terugkomen.

Is de muziek echt goed of is het puur de nostalgie?

Naast het indrukwekkende verhaal is het ook de muziek die The Lion King uit 1994 zo populair heeft weten te maken. Of het nu gaat om “The Circle of Life” of “Hakuna Matata”: ze grijpen je bij de strot wanneer je ze hoort. Maar met een nieuwe cast, en dus ook nieuwe stemmen, is het wel de vraag of dit wederom het geval is.

Net zoals bij ieder ander element van deze film, zitten er voordelen en nadelen aan. Ik kan zeker zeggen dat de muziek mij heeft weten te grijpen en dat ik enthousiast in mijn bioscoopstoel zat te wiebelen wanneer “Hakuna Matata” voorbij kwam fietsen. Maar ergens heb ik wel het gevoel dat dit voornamelijk met de nostalgie te maken had.

Het is namelijk niet zo dat de nieuwe cast met de nieuwe muziek me niet perse van de stoel geblazen heeft. Het was een tof onderdeel van de film, net als het origineel, maar ik was niet heel erg onder de indruk van deze muziek.

Al moet ik wel zeggen dat ik Timon en Pumba’s “The Lion Sleeps Tonight” wel een hele leuke toevoeging vond.

Timon en Pumba stelen de show

En daarmee komen we ook aan bij een van de hoogtepunten van de gehele film: Timon en Pumba. Ik denk dat ik met gemak kan zeggen dat Disney de juist keuze heeft gemaakt door Seth Rogan (Pumba) en Billy Eichner (Timon) te casten. De twee stelen namelijk de show.

Of het nu gaat om de grappen in de film, de manier waarop de personages vormgegeven worden door de heren of de muziek: ik heb zonder enige twijfel genoten van dit duo.

Daarbij doen Donald Grover, James Earl Jones en Florence Kasumba ook fantastisch hun werk. Het enige nadeel vond ik misschien wel het feit dat Beyonce de stem van Nala inspreekt. Het is namelijk zo dat het personage volledig wegvalt wanneer ze begint te praten. Niet dat dit te maken heeft met een slechte performance, maar simpelweg omdat je overduidelijk Beyoncé hoort praten. Donald Grover, die de stem van Simba inspreekt, is bijvoorbeeld een stuk minder herkenbaar gemaakt.

The Lion King vibe: ontbreekt hij echt zo erg?

En dan komen we aan bij misschien wel het meest besproken punt van The Lion King: de originele vibe. Veel recensenten horen we praten over het feit dat deze nieuwe film totaal niet in de buurt komt van de originele vibe en dat dit vooral te maken heeft met de emoties van de personages. Iets waar ik het slechts deels mee eens kan zijn.

Ja, de emoties van o.a. Simba en Mufasa zijn aanzienlijk minder dan in de getekende versie. Maar als we kijken naar hoe realistisch deze film gemaakt is (vooral qua uiterlijk van de dieren) zou dit ook totaal niet passen. Haalt dat de magie weg van het origineel? Zeker! Het moment dat Mufasa sterft is lang niet zo aangrijpend in deze versie van de film, dan in de originele variant. Maar dat wil niet zeggen dat de magie volledig weg is.

Sterker nog: waar de emoties van de dieren minder zijn, is het decor vele malen indrukwekkender. Of het nu gaat om het gehele landschap, het olifantenkerkhof of het thuis van Timon en Pumba: het brengt veel meer indrukwekkende momenten met zich mee dan in het origineel. Dus wat dat betreft verlies je op het ene stuk, maar win je op het andere.

Conclusie

The Lion King (2019) is gewoon een lekkere film om te checken. Het uiterlijk van de personages en de wereld zijn zonder twijfel indrukwekkend te noemen. De muziek weet je gewoon te vermaken en de humor is top (al blijft dit altijd een kwestie van smaak). Daarbij heb ik oprecht genoten van Timon en Pumba die, naar mijn idee, toch echt de show wisten te stelen.

De oude vertrouwde magie van The Lion King wordt niet behaald, maar deze versie weet wel andere elementen met zich mee te brengen. Het is hetzelfde verhaal, maar dan in een compleet nieuw jasje. De stem van Beyoncé viel iets teveel op, de muziek wist me niet zo te overrompelen als in het origineel en de emoties voelen wat onderdrukt.

Maar wie fan is van de The Lion King en het verhaal nog eens wil bewonderen, maar dan in een geheel nieuwe (indrukwekkende) stijl, gaat zonder twijfel genieten.

En wat betreft de harde kritieken die je leest: wanneer een film als The Lion King een op een gelijk loopt met het origineel, is het niet origineel genoeg. Wanneer er een beetje gespeeld wordt met het oude vertrouwde, staat de film te ver van het origineel af. Zo is het altijd al geweest en zo zal het ook altijd blijven gaan. Maar wie fan is van Disney, fan is van The Lion King en gewoon vermaakt wil worden, kan zijn ei kwijt met deze film.

The Lion King (2019) draait vanaf aanstaande woensdag o.a. bij Pathé!

Onderwerpen

• Disney
• Review
• The Lion King