5 dingen die de Dreamcast-controller beter deed dan andere gamepads

In de loop der jaren hebben we ontzettend veel gameconsoles voorbij zien komen, maar nog véél meer controllers. Maar welke controller is de beste? Hier vijf redenen waarom die van de Dreamcast de favoriet is van WANT-redacteur Dennis Mons.

Ik heb ik héél veel gameconsoles gehad. Dat mag ook wel als je uit ‘77 komt. Van de ‘tv-computer’, een simpel apparaatje met Pong erop, stapte ik over naar geavanceerde consoles zoals de Atari 2600, de MSX en later de Amiga 500. Maar dat was slechts het begin.

Dreamcast-controller is en blijft heer en meester

Los van het feit dat ik ook echt wel heb genoten van games op de PlayStation, SNES, Mega Drive, N64 en véél meer, was voor mij dé console de Sega Dreamcast.

Dit bijzondere apparaat, uitgebracht in 1998, straalde maar één ding uit: gaming! En van de meest opvallende dingen was dat het de allereerste gameconsole was waarmee je online kon spelen (ChuChu Rocket!).

Een ander wel heel bijzonder en raar aspect van de Dreamcast is de controller. Deze leek zeker niet op die van de PlayStation en al helemaal niet op die van de Nintendo 64. Het was wat mij betreft de tofste, gekke controller ooit om deze vijf redenen.

#1 Geheugenkaartje met een schermpje

Het eerste wat opviel was de VMU, ofwel de Visual Memory Card. Deze stak je in de controller waardoor je een tweede scherm had met informatie over de game die je speelde.

Nog intrigerender was dat je er minigames op kon zetten. Op die manier had je dus niet alleen een krachtige gameconsole, maar ook een schattige handheld, waar je op kon spelen zonder de console.

#2 Dubbele expansion-poorten

Een ander briljant ontwerpdetail was dat je twee accessoires in de controller kon steken. Zo was het dus mogelijk om én de VMU te gebruiken én een rumble pack toe te voegen. Een luxe die N64-gamers toentertijd niet hadden aangezien die vanwege één poort steeds moesten kiezen.

#3 Hield je kabel op zijn plek

De Dreamcast-controller had één nadeeltje, maar dat wist Sega goed op te lossen. Vanwege het feit dat er twee poorten aan de bovenkant van de controller zaten, bevond het snoer zich aan de onderkant. Hierdoor werden controllers soms naar beneden getrokken als er enige spanning op de kabel stond.

De oplossing bleek simpel. Sega maakte een reet voor je snoer zodat deze alsnog voren stak.

#4 Motion Controls op een aparte controller

Iedereen geeft Nintendo credits voor het populair maken van motion controls op de Wii, maar dat is niet helemaal terecht. Dreamcast was wellicht niet de eerste console die het introduceerde, maar wel de eerste die het mainstream maakte.

Motion control was echter alleen in een andere bijzondere controller te vinden: een hengel. Hiermee kon je realistisch vissen in de game Sega Bass Fishing. Er zat zelfs een slinger aan de zijkant om vis mee binnen te hengelen.

#5 De flinke jongen van Dreamcast

Dit is een zeer persoonlijk punt, maar als lange slungel met evenzo lange vingers vond ik het maar pielen met met die kleine controllers van concurrenten. De Dreamcast had een forse controller en ik werd daar heel blij van. Ergonomisch gezien was hij voor mij perfect.

Natuurlijk, The Duke van de originele Xbox was nog even een tikkie groter, maar die lag echt niet lekker in de hand. Dankzij de diepe groeven aan de achterkant van de Dreamcast-controller kon je makkelijk je vingers eromheen leggen, in plaats van krampachtig een gamepad vast te grijpen.

Al met al was de Dreamcast een zwaar ondergewaardeerde console die ten onder is gegaan aan onder andere curieuze beslissingen van Sega. Hopelijk durft een ander bedrijf weer eens de strijd aan te gaan met de grote drie gameconsolefabrikanten. Gelukkig zijn er nog genoeg manieren om klassieke Sega-games te spelen.

Onderwerpen

• dreamcast
• gameconsole
• retro gaming
• sega
• Wat vindt de redactie?