Deze films over seriemoordenaars zijn pure horror

Vergeet Dahmer op Netflix. Deze films over seriemoordenaars zijn horror is zijn allerpuurste vorm. Nachtmerries gegarandeerd.

Verscholen achter een kussen, ingestopt in een dekentje onderuitgezakt op de bank. Of misschien juist zo stoer mogelijk blijven kijken en geen kick geven. Hoe je er ook bij zit als je een film vol horror kijkt, even flink griezelen is altijd leuk.

Zeker als de horrorfilm een akelig realistisch tintje heeft. Geen spoken, demonen of andere bovennatuurlijke fratsen. Nee, gewoon de kille realiteit van een seriemoordenaar die het ene na het andere slachtoffer velt. Lijkt dat je wat? Check dan vooral deze films vol gruwel en horror.

Deze films over seriemoordenaars zijn horror van jewelste

Netflix kondigde laatst een nieuwe true-crime serie aan als opvolger van het toch al angstaanjagende Dahmer. Deze horrorfilms passen wel in dat straatje. Fictief of niet: deze seriemoordenaarsfilms zijn pure horror.

Scream

Scream is een klassieker in het zogeheten slasher-genre. De film heeft sinds zijn verschijnen in 1996 behoorlijk wat sporen achtergelaten. Ook zijn er tal van vervolgen verschenen. Toch is de originele Scream nog steeds een van de beste horrorfilms.

Is het het typische masker dat de moordenaar draagt? De spelletjes die hij met zijn slachtoffer speelt? Of is het de brandende vraag naar wie de moordenaar is? Scream weet je de gehele film op het op het puntje van je stoel te houden.

The House That Jack Built

Als deze film je geen nachtmerries geeft, dan blijft het absurd bloederige verloop je op zijn minst wel bij. En hoe kan het ook anders? De film komt voort uit de verknipte gedachtenspinsel van regisseur Lars Von Trier. En wie de beste man kent, weet dat zijn fantasie nogal ‘wild’ is.

In deze film volgen we een sociopaat, die tevens de kost verdient als architect, in het plegen van een reeks brute moorden. En met bruut bedoelen we echt bruut. De film kreeg aardig wat kritiek over zich heen omdat de absoluut gore expliciete beelden niet bij iedereen in het juiste keelgat schoot. Eng, bloederig en bizar. Dat is horror met een hoofdletter h.

The Texas Chain Saw Massacre

Net als Scream is The Texas Chain Saw Massacre een klassieker in zijn genre. De titel hoeft ook niet echt uitgelegd te worden. Een bloedbad. Een kettingzaag. En het speelt zich af in Texas (dat is al horror op zich). En bloed. Heel. Veel. Bloed.

De film volgt een groepje jongeren die in de handen komen van een familie vol kannibalen. Het feit dat het tafereel zich midden op het platteland afspeelt en niet in bijvoorbeeld een tropische jungle, geeft het verhaal een realistisch randje. Na het zien van deze film denk je wel twee keer na voordat je bij een boer zijn erf oploopt.

Henry: Portrait of a Serial Killer

Henry: Portrait of a Serial Killer is losjes gebaseerd op de moorden gepleegd door de Amerikaanse seriemoordenaars Henry Lee Lucas en Ottis Toole. De film volgt Henry na zijn vrijlating uit de gevangenis. Henry trekt in bij zijn medegevangene, Otis en diens zus, Becky. Henry en Otis beginnen aan een gewelddadige moordpartij waarbij ze niemand sparen. vermoorden.

De kracht van de film zit ‘m in de realistische weergave van hoe een psychopaat te werk gaat. Hebben die jaren in de cel hem dan niks geleerd? Blijkbaar niet, want de moordpartij die Henry en Otis veroorzaken is er eentje die je kippenvel bezorgt.

Zodiac

Bij fictieve seriemoordenaars heb je vaak de geruststellende gedachte dat ze toch nep zijn. Bij veel true crime kun je je ook wel veilig voelen want vaak zitten de daders toch achter de tralies. Zodiac is niet zo’n film. Deze film gaat over de cryptische en ronduit mysterieuze ‘Zodiac’moorden. En de moordenaar is nooit gevonden.

De Ridler van Batman is er niks bij. Deze moordenaar deed zijn werk in koelen bloede en zette de politie flink aan het werk: hij stuurde cryptische berichten naar de recherche in de vorm van brieven. Tot op het heden zijn een deel van zijn brieven nog niet ontcijferd. En wie de moordenaar is? Dat weten we nog steeds niet. De film is in ieder geval een akelige weergave van hoe deze maniac te werk ging.

Memories of Murder

Nog voordat regisseur Bong Joon-ho bekend werd bij het grote publiek met zijn hitfilm Parasite, had hij al meer zenuwslopende films op zijn naam. Memories of Murder is daar een voorbeeld van. De film toont hoe uitputtend het kat-en-muisspel tussen politie en moordenaar wel niet is. Zeker als daar ontzettend veel levens vanaf hangen. De film geeft horror een geheel nieuwe betekenis.

Memories of Murder laat fantastisch zien hoe zwaar de impact van een moordzaak op een agent is. Zeker als deze agent de nodige steken laat vallen. Jij als kijker zal meer dan eens uit frustratie (en angst) naar het scherm roepen dat ‘ie moet opletten. Memories of Murder is niet je typische moordfilm, maar wel eentje die je een heel ander soort angst inboezemt.

Doodenge film van Nicolas Cage kan de beste horror van de laatste jaren worden

Onderwerpen

• crime
• horror
• Netflix