Column: het trieste verhaal van het ontstaan van Monopoly
Of het je interesseert of niet, op 19 maart was het Wereld Monopoly Dag. Een dag waarop iedereen, ook ik, natuurlijk Monopoly speelt. Tijdens het spelen van vroeg ik mij af hoe Monopoly zo groot is geworden zoals het vandaag de dag is. Oftewel, hoe is het ontpopt tot ‘s werelds populairste bordspel. Na wat onderzoek leerde ik al snel dat de totstandkoming van Monopoly lijkt op een dramafilm: vol leugens, bedrog en plotveranderingen.
Deze column is geschreven door Laura Grilo Melo en is onderdeel van onze rubriek WANT to Play die wij samen met Tons of Fun zijn gestart.
Monopoly begon bij Charles B. Darrow
Het begon allemaal met Charles B. Darrow. Charles werd in 1889 in de Verenigde Staten geboren. In 1929 verloor hij zijn baan als verkoper ten gevolge van de beurscrash. Hij nam daarom het heft in eigen handen. Hij ontwierp een bordspel waarbij het ging om het aanschaffen van straten, huizen en hotels. Hiervoor gebruikte hij de bedeltjes van zijn vrouw’s armband als spelpionnen en zijn zoon kleurde de vakjes in. In 1933 kreeg Darrow de copyright op Monopoly en in 1935 bracht hij het spel samen met Parker Brothers Inc. uit. Darrow stierf in 1967 als multimiljonair. Quite the American dream.
Anti-Monopoly
Veertig jaar na Darrow zijn spel Monopoly ontwierp, kwam in 1973 het spel Anti-Monopoly van Ralph Anspach op de markt. Het was een tegengeluid gericht naar monopoly. De professor was het er niet mee eens dat het spel kinderen van jongs af aan al leerde dat het bereiken van een monopolie iets is waar je naar moet streven.
In Anti-Monopoly ging het dan ook precies andersom. Het spel begon in gemonopoliseerde staat, oftewel als het eindpunt van een Monopoly potje. Het is de bedoeling om als speler dit systeem te ontwrichten.
In 1975 klaagde Parker Brothers Anspach aan omdat hij Monopoly in zijn naam gebruikte. Anspach vond echter een document wat er na een zaak van tien jaar uiteindelijk voor heeft gezorgd dat hij het spel mocht blijven uitbrengen als Anti-Monopoly. Hij vond documenten daterend uit 1904: het patent op het bordspel The landlord’s game van Elisabeth Magie. Een spel vrijwel exact hetzelfde als Monopoly. Say what?!
The Landlords game
Elisabeth J. Magie, geboren in 1866 te Macomb, Illionois, was geen traditionele vrouw. Ze zorgde voor haar eigen inkomen, was ze naast secretaresse ook dichter, schrijfster en trad ze op als comédienne. Ze bleef kinderloos en trouwde pas op haar 44ste.
Ook was ze een progressieve vrouw, die veel kritiek had op de politiek. Oneerlijk vond ze het dat rijke zakenmannen als John D. Rockefeller het land in handen leken te hebben door hun monopolypositie.
Als protest bedacht zij het spel The landlord’s game. Ze bedacht zelfs twee verschillende versies van het spel: een anti-monopolistische versie waarin spelers werden beloond als er gelijkwaardige rijkdom werd gecreëerd.
In de andere monopolistische versie was het de bedoeling om zo veel mogelijk geld te verdienen ten koste van de andere spelers. Deze tweedeling van het spel gebruikte Magie om aan te tonen dat de eerste versie moreel superieur was aan de tweede.
Op 5 januari 1904 kreeg Magie patent op The landlord’s game. Haar bordspel belandde in bepaalde linkse kringen en op universiteiten. Haar spel werd vaak aangepast, zodat de eigendommen beschikbaar in het spel, pasten in de omgeving van de universiteit waar het spel te vinden was.
De Atlantic City versie, was uiteindelijk het spel dat Darrow onder ogen kreeg en in 1935 uitbracht samen met Parker Brothers. In het eerste jaar produceerde de fabrikant 20.000 exemplaren per week. Waar Darrow in 1967 overleed met miljoenen dollars op de bank, zou Magie met haar spel niet meer dan 500 dollar hebben verdiend.
Best een triest verhaal, hè? Ironisch genoeg past het wel goed bij het spel Monopoly. Pakken wat je pakken kan, ten koste van de andere spelers. Laten we vanaf nu in ieder geval Magie eren, elke keer als we het spel weer uit de kast halen. En vanzelfsprekend, past Magie perfect in het rijtje van vrouwelijke game pioniers.