[PREVIEW] Watch Dogs Legion: Los in Londen

De Watch Dogs-reeks is een interessante. Voordat we eind dit jaar aan de slag kunnen met Watch Dogs Legion, was het de originele game die in 2014 werd gezien als een potentiële game van het jaar-game. Uiteindelijk bleek de game ietwat eentonig en saai te zijn. Het vervolg in 2016 kende wat meer variatie, maar was ook geen absolute topper. Dus wat gaat dit derde deel zijn?

Mijn verwachtingen voor Watch Dogs Legion zijn eerlijk gezegd niet al te hoog. Ik heb het idee dat dit gewoon een leuke game gaat zijn voor eind van dit jaar waar je een goede tijd mee kunt vermaken, maar niet een titel gaat zijn waar je een paar maanden daarna nog met weemoed aan terug denkt. Tegelijkertijd doet de game wel een aantal dingen interessant. Zo kom je terecht in een soort totalitair Londen, dat in deze gekke periode niet eens zo heel erg veel weg ligt van de werkelijkheid. En het is een game die niet zozeer draait om een enkel personage, maar om een leger aan soldaten die je opbouwt en waarmee je de strijd aangaat. Onlangs heb ik de mogelijkheid gekregen om een paar uur met de game aan de slag te gaan. En dit viel me daarbij op.

Londen als setting in Watch Dogs Legion is tof

Londen is een stad als geen ander. Het is een stad waar ik zelf voor werk meer dan vijftig keer ben geweest en eigenlijk nog altijd niet weet hoe het nou in elkaar zit. Het wisselt klassieke gebouwen af met moderne architectuur en drukke winkelstraten met ruime parken. Er zijn vele opvallende landmarks te vinden en in Watch Dogs Legion-speelsessie kwamen die zeker voorbij. Meer dan eens kwam ik op pleinen terecht waar ik in het echt ben geweest of reed ik over de bruggen die de beide kanten van de stad over de rivier de Thames verbinden. Je kijkt echt je ogen uit.

Elk personage is te rekruteren

Vanaf het begin af aan was het de belofte van Ubisoft: je kunt met elk personage in Watch Dogs Legion aan de slag. Althans, de personages die niet tot de vijanden behoren. En zover ik heb kunnen testen, is dat ook het geval. Toch zul je niet met elk personage willen spelen. Een gewone vent die over straat loopt heeft vaker minder kwaliteiten dan een personage die via een bepaald icoontje wordt uitgelicht. Wel moet je altijd zo’n persoon overtuigen om zich aan te sluiten bij jouw strijd. Die missies lijken redelijk gevarieerd te zijn en kosten je meestal iets van tussen de tien en dertig minuten. En als je dat gedaan hebt, kun je daadwerkelijk met dat personage gaan spelen. Op die manier is dit een game met een lange adem.

Slim hacken en met je gadgets omgaan

Toch blijft het meest interessante aspect van Watch Dogs Legion wat mij betreft het hacken. Nog altijd vind ik het leuk om via de camera’s te bekijken wat vijanden uitspoken en vervolgens een plan van aanpak te maken. Daarnaast kun je in de omgeving ook elektronica gebruiken om geluiden te maken om op die manier vijanden af te leiden en er sneaky voorbij te gaan. En dan heb je nog de verschillende puzzels die je moet oplossen. Stroom moet je op de juiste manier geleiden om zo een apparaat te kunnen activeren of een deur van het slot te halen. Ik heb op dit vlak niet echt dingen gezien die opvallend waren, maar degelijk was het wel zeker.

Positieve variatie in gameplay

Bij een openwereld game van Ubisoft weet je dat er gewoon bepaalde elementen zijn die altijd terugkomen. Toch viel het me tijdens de drie uur dat ik met de game aan de slag ben gegaan op dat er een behoorlijk goede variatie in gameplay te vinden was. Ik heb geen gezeik gehad met het infiltreren van een bepaalde basis en daar een computer te hacken om vervolgens informatie over de omgeving te krijgen. In plaats daarvan ben ik gewoon van missie naar missie gegaan, heb ik onderweg van alles kunnen beleven, heb ik meerdere manieren gekregen om de diverse personages te verbeteren en heb ik geen enkele keer iets gedaan wat ik daarvoor ook al deed. En als dat op een lange termijn wordt doorgetrokken, kan dit best wel eens een fijne game worden.

Stemmen van personages in Watch Dogs Legion zijn echt heel erg matig

Tegelijkertijd zijn er zeker een aantal punten te noemen die bij Watch Dogs Legion een beetje middelmatig aanvoelen. Het grootste probleem dat ik met game heb, is te vinden op het gebied van de stemmen van de personages. Vaak passen die niet goed bij het personage waar je mee speelt. En dan ontstaat er toch het gevoel dat de personages een soort van plastic omhulsels zijn in plaats van personages waar je om geeft. Wellicht dat het te maken heeft met het feit dat de game een Britse vibe heeft en er misschien minder goede voice-actors op dat gebied waren, maar de cinematics komen hierdoor meer dan eens niet goed uit de verf.

Watch Dogs Legion moet later dit jaar verschijnen op de pc, PlayStation 4 en Xbox One. Daarnaast komt er ook variant uit voor de PlayStation 5 en Xbox Series X. Wil je meer lezen over gaming? Bezoek dan hier onze overzichtspagina.

Onderwerpen

• gaming
• preview
• Watch Dogs Legion