[REVIEW] Rad is geslaagde roguelike voor fans van Diablo

De roguelike kwam een paar jaar geleden uit het niks op. Het is een genre waarbij werelden en uitdagingen willekeurig worden opgebouwd en je daardoor nooit precies weet wat je te wachten staat. Games als Spelunky en The Binding of Isaac zijn op dit gebied de bekendste voorbeelden. Doublefine Studios probeert met Rad ook een duit in het zakje te doen en dat slaagt behoorlijk goed.

Rad is een game die je meeneemt naar de nabije toekomst. De mensheid heeft er een redelijk potje van gemaakt en er zijn maar liefst twee apocalypsen voltrokken. Er leven echter nog altijd een handjevol mensen en zij hebben een nieuwe uitdaging. De machines die de lucht van schone zuurstof voorzien werken niet meer goed en het is aan de jeugd om uit te gaan zoeken wat er precies aan de hand is. En zodoende trek jij als één van de speelbare personages de wildernis in en ga je op zoek naar het avontuur. Onderweg kom je allemaal vijanden tegen, maar zijn er ook speciale installaties waar je via mutaties speciale vaardigheden kunt krijgen. Dit zijn de vijf punten die mij tijdens het spelen zijn opgevallen.

Visueel zeer tof

De visuele stijl is gelijk het eerste dat opvalt wanneer je de game begint te spelen. De game straalt een heerijk jaren tachtig stijltje uit, terwijl het gebruik maakt van redelijk moderne graphics. Overal waar je komt, is het een absoluut lust voor het oog. Er wordt gebruik gemaakt van lekkere felle kleuren en wanneer je rondloopt door de wereld, dan wordt langzaam maar zeker alles groen. Op die manier zie je ook goed waar je al bent geweest en welke gebieden je nog moet gaan bezoeken.

Muziek misschien nog beter

Maar de absolute hoofdrol wordt weggelegd voor he spektakel op het gebied van de audio. De soundtrack zit vol met allemaal synthesizers en alles geeft je het gevoel dat je je in een soort Stranger Things-achtige game bevindt. Ook is het wel grappig dat er een soort voice-over is, die telkens aangeeft wat er gebeurt. Wanneer je veel geld in de vorm van bandjes scoort, dan hoor je zoiets als Jackpot en wanneer je op pauze drukt, dan zegt de voice-over iets als Pauze. Het is een grappig extraatje, dat de epischheid van de game enkel vergroot.

Gevoel van voortgang

Rad is een rogeulike game en dat betekent dat je elke keer dat je doodgaat, je avontuur opnieuw moet beginnen. Toch verzamel je tijdens je playthroughs op verschillende manieren upgrades en heb je zodoende een goed gevoel van voortgang. Bovendien leer je telkens beter om te gaan met de verschillende vaardigheden die je krijgt en ben je zodoende beter bewapend in de diverse baasgevechten die de game kent.

Soms iets te pittig

Tegelijkertijd is de game soms wel iets te pittig. De eerste keer dat ik in een eindbaasgevecht kwam, werd ik een paar seconden een kopje kleiner gemaakt en was zodoende een goed avontuur verloren gegaan. Maar ook even niet opletten en niet op tijd wegduiken voor een normale vijand kan al het einde van je avontuur betekenen. Het voordeel daarvan is dan wel weer dat je constant op het puntje van je stoel zit en dat verhoogt de spanning.

Je wordt redelijk in het diepe gegooid

Wat ik wel mis in Rad, is een soort van gebruiksaanwijzing. Je wordt als speler echt in het diepe gegooid en moet dan maar kijken of je begrijpt hoe alles werkt. Zeker in de eerste paar runs had ik werkelijk geen idee waar ik mee bezig was en heb ik op die manier tijd verspilt die ik eigenlijk niet had hoeven te verspillen.

Rad is daarmee een game die redelijk uniek is en lang speelbaar is. De stijl van de game is tof en de actie is leuk. Houd er wel rekening mee dat niet alles even duidelijk is. Wil je meer lezen over gaming? Bezoek dan hier onze overzichtspagina.

Onderwerpen

• gaming
• rad
• Review