De iPhone 6 is te groot, leve de 6 Plus! (review/opinie)

De afgelopen twee weken waren intens voor mij. Het waren weken waarin ik een goede relatie verbrak en een spannende affaire aanging, om uiteindelijk in een monogaam verstandshuwelijk te belanden… met een iPhone welteverstaan.

Gedurende deze relatie-rollercoaster heb ik ervaren dat Apple’s hoofdontwerper Jony Ive en zijn team met de iPhone 6 en 6 Plus twee meesterwerken hebben geconcipieerd die, zoals Apple het zelf zegt, ‘Bigger than Bigger’ zijn. Toch ben ik tot de conclusie gekomen dat één van de twee een maatje te groot voor mij is en nee, het is niet de iPhone 6 Plus.

iPhone 6

Het begon op 19 september. Via connecties in den vreemde lukt het me om een iPhone 6 te bemachtigen, ook al zou het toestel pas een week later in Nederland te koop zijn. Het compleet witte doosje met enkel een preeg in het formaat van het toestel maakte direct duidelijk dat Apple’s Bigger than Bigger-belofte in ieder geval voor de helft al ingelost was.

Een iPhone 6 voor het eerst vasthouden is een lust voor het oog en de tast. Apple’s keuze om weer terug te gaan naar een model met afgeronde hoeken kan ik alleen maar toejuichen. Het ligt prettiger in de hand dan een toestel met harde randen. Wie een 1e generatie iPhone of een 3G(S) vast heeft gehad weet wat ik bedoel. Toen kon Apple de rondingen nog niet helemaal doortrekken tot aan het scherm maar bij de iPhone 6 is dit gelukt en het resultaat is prachtig. Als bijkomend voordeel kunnen dwangneurotici als ik nu weer net als in het prille begin van het iPhone-tijdperk hun toestel eindeloos ronddraaien in hun handpalm.

‘Uitstekend’ ontwerp

In dat prachtige ontwerp komt echter één element naar voren, letterlijk. De cameralens komt ongeveer een millimeter naar buiten. Hoe je het ook wendt of keert; dit is een compromisoplossing, voortgekomen uit een afweging tussen een betere camera en een dunnere iPhone. Fabrikanten als Nokia, Samsung en HTC zien zich al jaren genoodzaakt hun cameralenzen uit de behuizing te laten steken en nu dus ook Apple.

Praktisch zal de meerderheid van de iPhone-bezitters er weinig van merken. Zelfs de dunste bescherm-case is dikker dan de lens. Nu ben ik zelf iemand die hoesjes verafschuwt, immers, je trekt ook geen regenponcho over je Burberry-jas. Zelfs zonder hoesje en wetend dat Ive het anders gedaan had als dat mogelijk was, heb ik geen last ervaren van de uitstekende lens. Sterker nog, als je een nieuwe iPhone op tafel legt raakt alleen de metalen rand van de lens het oppervlak. Daarmee is de camera beter beschermd dan bij de voorgaande iPhones.

Match made in heaven?

Het leek dus zo goed te gaan, de prille relatie tussen mij en mijn iPhone 6. Ze was een genot voor het oog en de tast en daar bleef het niet bij. Ook het scherm bleek duidelijk (nog) beter dan dat van haar voorganger, de 5s. Kleuren komen nog realistischer over en ook onder een schuine hoek is het scherm goed leesbaar. Tel daarbij op dat de 6 een merkbaar snellere processor heeft met een co-processor die nu niet alleen beweging kan registreren maar ook hoogte meet. Dit is mogelijk door een nieuwe ingebouwde barometer. Traplopers als ik die hun voortgang bijhouden in de nieuwe Gezondheidsapp weten hoe belangrijk dat kan zijn.

Kortom, de iPhone 6 en ik, als design-waarderende, traplopende dwangneuroot, leken elkaar direct te begrijpen. Maar ja, wie wel eens vurig verliefd weet dat de initiële aantrekkingskracht lang niet altijd de tand des tijds doorstaat.

Size matters

Tijdens de introductie van de iPhone 5 legde Apple’s Phil Schiller uit dat de overgang van een 3,5 naar een 4 inch scherm gemaakt was om meer ruimte te genereren voor apps, zonder dat het ten koste zou gaan van de iPhone-ervaring. Je kon het toestel nog steeds in één hand vasthouden en met je duim bedienen. Stiekem hoopte ik dat dit mantra nog steeds in Cupertino rondging tijdens bij de ontwikkeling van de iPhone 6, maar nee.

https://youtu.be/82dwZYw2M00?t=4m16s

De iPhone 6 is prima in één hand vast te houden en iemand als ik met handen van een gemiddeld formaat kan het toestel met één hand gebruiken… zolang de interactie niet vereist dat de bovenste 25 procent van het scherm gebruikt wordt. Veruit de meeste apps, inclusief die van Apple, hebben hun functionaliteit echter gedeeltelijk in een balk bovenin weggestopt. Praktisch zit er bij bezitters van een iPhone 6 maar één ding op: neem afscheid van de iPhone-as-you-knew-it.

Vingeryoga

In eerste instantie leek het er op dat de rondingen van mijn iPhone 6 een flexibele manier van vasthouden mogelijk te maken om zo het formaatprobleem tegen te gaan. Door het toestel in mijn handpalm te bewegen terwijl ik het rechts vasthield (voor de duidelijkheid; ik ben links, rechtshandigen moet de beschrijving in spiegelbeeld visualiseren) kon ik met mijn duim nog de uiterst-rechtse hoek raken.

Was dit een acceptabele oplossing? Nee. Praktisch bleken de onbedoelde en niet-vrijwillige yoga-oefeningen voor mijn vingers een aanslag op mijn humeur en balanceerde de iPhone elke keer zo gevaarlijk in mijn hand dat het een kwestie van tijd zou zijn voordat het prachtig afgeronde glas en aluminium een onbedoelde valtest moesten doorstaan.

Reachability

Nu heeft Apple een oplossing bedacht voor het probleem dat Jony en de zijnen zelf gecreëerd hebben. Het heet Reachability en het manifesteert zich alsvolgt. Door twee keer de homeknop aan te raken (niet in te drukken) schuift de volledige iPhone-interface 50% naar beneden waardoor de voorheen onbereikbare bovenkant van het scherm opeens binnen bereik van elke duim ligt.

Inclusief het verplaatsen van m’n duim naar de homeknop, het twee keer tappen en de animatie van het naar beneden schuiven van de interface, neemt het gebruik van Reachability ongeveer anderhalve seconde in beslag. Dat klinkt niet veel, maar dat is het wel als je merkt hoevaak je de bovenkant van je scherm nodig hebt. Zo blijft Reachability een oplossing voor een probleem (in plaats van een toegevoegde nieuwe functie).

Twee handen op één iPhone

Het heeft een dag of twee geduurd voordat ik besefte, of misschien accepteerde, dat de iPhone 6 de eerste iPhone was waar twee handen voor nodig waren. Dat is best even slikken voor iemand die zijn telefoon continue gebruikt en gewend was dit ook te kunnen doen terwijl hij een kop koffie, een boek of zelfs (ik geef het maar toe) het stuur van zijn fiets vast heeft.

Mijn iPhone 6 leek mijn hart gestolen te hebben met haar uitdagende vorm en bijkomende kwaliteiten maar bleek ondertussen steeds veeleisender te worden en inmiddels zelfs van mij te eisen dat ik mijn dagelijks gebruik zou aanpassen op haar. Ze paste net als haar voorganger nog prima in mijn broekzak, ging net zo lang (of zelfs iets langer) mee op één acculading, maar twee dingen tegelijk doen was er niet meer bij; twee handen op één iPhone.

Nu hoeft dit voor lang niet iedereen een probleem te zijn, helemaal als je bedenkt dat het grotere formaat ook betekent dat er meer op het scherm van de iPhone 6 past. Dat merk je in het dagelijks gebruik als het tot nu toe voornamelijk beperkt tot Safari. Er passen ongeveer 10 regels extra tekst in de lengte van het scherm, in vergelijking met het 4 inch-scherm van de iPhone 5, 5s en 5c. In de komende maanden zullen steeds meer apps geüpdatet worden om optimaal gebruik te maken van het scherm, maar in mijn hoofd bleef vanaf dag één rondspoken: weegt dit op tegen de bedieningsongemakken van een grotere iPhone?

https://youtu.be/mlQWYIiifSg?t=19m17s

Breakin’ up is hard to do

Zoals dat vaker gaat in stormachtige relaties voelde ik het onvermijdelijke al lang aankomen voordat ik het durfde toe te geven. Mijn iPhone 6 was een prachtig exemplaar waar ik maar met moeite aan zou kunnen wennen en dan nog; gewenning is geen basis voor een relatie die je uit verliefdheid begonnen bent.

Mijn affaire bleek niet duurzaam dus werd het tijd om er een punt achter te zetten, voordat ik niet meer terug kon. Mijn iPhone 6 ging de deur uit en ik werd weer in genade aangenomen door mijn oude liefde, de iPhone 5s. Die voelde na een week opeens ongelofelijk klein aan, maar op een goede manier. Ik moest mezelf er aan herinneren dat dit geen nieuwe mini-innovatie was van Apple, maar een formaat telefoon dat al twee jaar verkocht werd.

Ben ik mijn 5s trouw gebleven? Nee want ondanks dat ze nog alles in huis had dat er écht toe doet (Touch ID, snelle processor met energiezuinige co-chip, goede camera) had mijn korte stormachtige relatie met de iPhone 6 me hongerig gemaakt naar iets nieuws. De 6 bleek te groot… dus werd het de 6 plus.

De (i)Phablet

Waar de iPhone 6 mij bij de eerste oogopslag hebberig maakte, gebeurde dat niet bij de iPhone 6 Plus, iets dat veel andere long-time iPhone-gebruikers misschien herkennen. Immers, keken wij tot aan 12 september niet meewarig naar Android-gebruikers die met hun enorme Phablets aan hun oor door de stad liepen ‘alsof het de normaalste zaak van de wereld was’?

Argumenten tegen grote telefoons zijn er genoeg. Waar we sectorbreed gewend waren om elke opvolger van een elektronische gadget kleiner, dunner en lichter te maken, lijken fabrikanten van smartphones elkaar te willen aftroeven met de allergrootste. Daarbij; een apparaat dat groter is dan een telefoon en kleiner dan een tablet lijkt eerder het slechtste dan het beste van twee werelden te combineren.

De iPhone 6 is te groot, leve de 6 Plus

Het was voor mij niet logisch voor om de iPhone 6 Plus ook maar een flirt te gunnen. En toch heb ik het gedaan. Dat klinkt vreemd als ik de 6 net de rug toe heb gekeerd om haar grootte, maar ja, in het spel van de liefde speelt logica geen hoofdrol.

De iPhone 6 is klein genoeg om altijd en overal bij je te hebben, zoals dat bij elke iPhone voor haar het geval was. Ze is echter te groot om met één hand vastgehouden en bediend te worden. Daar tegenover staat dat het scherm een beetje groter is. Dat is handig maar niet schokkend.

Van flirt naar monogamie

De iPhone 6 Plus bleek ik over het algemeen op dezelfde manier te bedienen als de 6. Daarentegen is het toestel zoveel groter dan vorige iPhone-generaties dat ik mij na een paar dagen ging afvragen of ik niet genoeg had aan haar. Kon ik mijn tweede iOS-apparaat (een iPad mini) niet de deur uit doen en een monogame relatie met mijn Plus aangaan? De 6 had dit soort gevoelens nooit in mij losgemaakt, hoe heftig onze vrijage ook was.

De iPhone 6 Plus is zo groot dat in landscape-modus apps als Mail en Berichten in twee kolommen getoond kunnen worden. Het Full HD-beeldscherm is ideaal om films op te kijken. Sterker nog, het verslaat hier zelfs de retina iPad. Je kunt het scherm immers vlakbij je houden (bijvoorbeeld in bed) en hebt geen last van zwarte balken onder en boven je (breedbeeld)film.

Is that an iPhone in your pocket?

Nu brengt het verschil in schermgrootte natuurlijk ook een verschil in omvang van het toestel met zich mee. Niet alleen in de hand, maar ook in mijn broekzak was en is het verschil voelbaar. Na meer dan een week mijn iPhone 6 Plus continue in en uit mijn (skinny) jeans gehaald te hebben moet ik echter concluderen dat het te doen en daarmee acceptabel is. De iPhone 6 Plus past, is zelfs zittend uit m’n broek te halen én is na een week nog geen millimeter verbogen.

Natuurlijk moet elke (mannelijke) 6 Plus-bezitter de grappen in het café aanhoren over de al-dan-niet zichtbare staat van opwinding in zijn broek en terecht, want een fraai gezicht is het niet. Vrouwen hebben het in dit geval makkelijker (en hebben bovendien handtassen om hun iPhablet in te vervoeren).

Kortom, een leven met de iPhone 6 en de 6 Plus bleek dezelfde nadelen te hebben in handzaamheid en gebruik. Beide zijn te groot om in één hand te houden en te bedienen. Daar krijg je een groter scherm voor terug dat bij de iPhone 6 geen noemenswaardig verschil leek te maken terwijl het me bij de 6 Plus deed overwegen om van twee naar één iOS-apparaat te gaan.

Getrouwd met meer, hunkerend naar minder

Zoals dat wel vaker schijnt te gebeuren in relaties die niet uit verliefdheid ontstaan zijn heb ik gedurende de week meer kwaliteiten gevonden in een verbintenis die ik om pragmatische redeneren aangegaan ben. Zo blijkt haar batterij dankzij het grotere formaat merkbaar langer mee te gaan. Waar mijn 5s met moeite een dag kon volmaken zonder opgeladen te willen worden, houdt mijn 6 Plus het soms wel anderhalve dag uit bij normaal gebruik. Ook zijn foto’s in donkere omgevingen merkbaar scherper omdat haar omvang ruimte laat voor een optisch-gestabiliseerde lens.

Mijn affaire met de iPhone 6 was kort maar heftig. Ik viel voor haar looks maar die bleken in het dagelijks gebruik meer na- dan voordelen op te leveren. De iPhone 6 bleek mij te willen veranderen (althans, de manier waarop ik haar gebruik). We waren geen match dus was een breakup de enige uitweg.

Nu ben ik een verstandshuwelijk aangegaan met de iPhone 6 Plus en dat gaat boven verwachting goed. Ook zij heeft haar nukken en eist van me dat ik verander. Ik heb mijn iPhone nu meestal met twee handen vast in plaats van één. Daar geeft ze me echter meer voor terug dan de 6 ooit kon doen; een groter scherm met bijhorende ervaring die me serieus doet twijfelen aan het nut van mijn iPad mini.

Of ik mijn 6 Plus eeuwig trouw zal blijven? In alle eerlijkheid twijfel ik daar aan. Hoe goed ze ook voor me is, ze is niet ideaal. Daar kwam mijn oude liefde, de iPhone 5s, dichter bij in de buurt. Als er volgend jaar september een frisse nieuwe 4 inch iPhone ‘mini’ langs komt huppelen acht ik daarom de kans groot dat ik er vol overgave achteraan ren.

Size matters, in a big way… or a small one.

Onderwerpen

• iPhone