Seaspiracy 2.0: Japan heeft schadelijke plannen voor de oceaan
Seaspiracy laat op een schokkende manier zien welke schade de mens aanricht aan de zee. Nu heeft Japan schadelijke plannen voor de oceaan.
Seaspiracy is een ontzettend populaire documentaire op dit moment. Het legt de wereldwijde corruptie van de visserij bloot. Het zorgt voor een enorme schade aan de oceaan en de vissen. Tel daarbij nog al het plastic in het water op en je weet dat we niet goed voor onze wateren zorgen. Japan gaat nu nog een stapje verder.
De kernramp in Japan
Japan worstelt al jaren met de gevolgen van de kernramp in Fukushima. Door een aardbeving in 2011 ontstonden er ontploffingen waardoor de koelingssystemen niet werkten. Het gevolg was dat er een meltdown in de reactors ontstond. Om deze toch te koelen werd er 1,3 miljoen ton water werd gebruikt, goed om 500 Olympische zwembaden te vullen, meldt BBC.
Inmiddels zit Japan met het water in de maag, want wat moet het ermee doen? Het land heeft nu het idee om het vervuilde water binnen twee jaar in de zee lozen. Het filtert nu het water waardoor de meeste radioactieve elementen eruit verwijderd worden, maar dat is echter niet alles. Er blijft nog tritium in het water zitten, wat in grote getalen bedreigend is voor de mens.
Seaspiracy 2.0
Greenpeace is vel tegen het dumpen van het water in de oceaan en ook de lokale vissers zijn er niet mee eens. Daarnaast hebben China en Zuid Korea al hun zorgen geuit over het idee van Japan. Zij willen dan ook dat het land verantwoordelijkheid neemt.
Japan ziet geen vuiltje in de lucht, of in dit geval in het water. Zij claimen dat het veilig is om het water in de zee te dumpen. Het krijgt daarbij steun van het Atomic Energy Agency dat zegt dat deze manier net zo veilig is als het water lozen van andere centrales. Wetenschappers claimen dat er bij verdunning geen aantoonbaar risico is.
De gevolgen van Tritium
Tritium heeft een halfwaardetijd van 12 jaar, dat betekent dat het in die tijd telkens halveert. Het duurt dan nog eeuwen voordat het helemaal verdwijnt. Die straling kan echter ingenomen worden door dieren die later weer op ons boord kunnen komen. Het risico is niet nul, maar verwaarloosbaar volgens de wetenschap. Zij wijzen daarbij ook naar de kernwapenproeven die in de jaren ’40, ’50 en ’60 zijn uitgevoerd door de Verenigde Staten het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk.
Door de wetenschappers wordt echter alleen gekeken naar de gevolgen van de mens. Wat voor een gevolgen dit heeft voor de flora en fauna in de omgeving is echter onbekend. Het is weer een manier waarbij de mens het leven in de zee bedreigt. Kortom, genoeg voer voor een Seaspiracy 2.